Hee! Hier ben ik dan weer, mijn laatste blog, dit keer geschreven vanuit Nederland.

De laatste twee weken in Malawi gingen razendsnel voorbij. Op het project ben ik namelijk bezig gegaan met een donatie wat veel tijd in beslag nam. Met de giften van jullie en een eigen bijdrage heb ik het schoolbord van het klaslokaal op laten knappen. Dit schoolbord hing door het hele lokaal en wat behoorlijk verslechterd door de jaren heen. Het bord was onbruikbaar geworden en daardoor moesten de kinderen en lerares op de grond schrijven. Om dit te laten vernieuwen was cement nodig, nieuwe verf, iemand die het oude bord af kon breken en opnieuw opbouwen, een schilder en natuurlijk ook transport voor alle spullen. In 2 á 3 dagen tijd is alles vernieuwd en het resultaat mag er dan ook zeker zijn! (zie bijgevoegde foto’s).

De laatste dag op het project heb ik samen met de twee andere vrijwilligers, die ook hun laatste dag hadden, afscheid genomen van Adziwa. We hadden appels gekocht op de markt en mini stroopwafeltjes meegenomen(van mijn lieve buurvrouw) om uit te delen op het project. Daarnaast hebben we 10 kilo rijst gekocht zodat de kinderen en het personeel voor een keer iets anders konden eten dan Nsima.

Hoe ons afscheid was? Ik vond het supertof! Er werd voor ons gezongen, en we kregen allemaal een prachtige omslagdoek. Daarnaast kregen we een certificaat van Doingoood. Ik heb onwijs van mijn laatste dag genoten en mis alle kindjes nu al!

Na afscheid te hebben genomen van iedereen ben ik mijn koffer in gaan pakken. Dit ging stukken sneller dan in Nederland aangezien ik alleen al mn zooi maar weer mee terug hoefde te slepen en niet na hoefde te denken wat ik allemaal nodig zou zijn voor drie maanden. Vervolgens heb ik nog een nachtje geslapen in het huis en begon de volgende dag mijn terugreis.

Een taxi bracht me naar het vliegveld en toen ben ik gelijk maar in gaan checken. Na de douane kreeg ik een geschreven boardingspas om naar Kenia te komen. Blijkbaar lag de elektriciteit eruit in Malawi en moest ik daarom mijn boardingspas naar Amsterdam ophalen in Kenia. 15 minuten voor vertrek werd er nog steeds niet omgeroepen dat we moesten boarden. Toen ik bij de gate aankwam moest ik nogmaals door een douane controle. Een vrouw van de douane bleef maar lastige vragen stellen terwijl ik inmiddels nog maar vijf minuten had om mijn vliegtuig te halen. Toen ze doorhad dat ik totaal niet begreep wat ze nou van me wilde weten liet ze me gelukkig gaan en kon ik nog net op tijd in de bus naar het vliegtuig stappen.

Het vliegtuig steeg op en eindelijk was ik dan echt onderweg naar huis. Ik zat toch stiekem wel een stukje relaxter in het vliegtuig dan met de heenreis toen alles nog eng en spannend was. De vlucht ging vrij snel ondanks de tussenstop in Mozambique en voor ik het wist was ik geland in Kenia.

Aangekomen in Naïrobi moest ik gelijk weer door de douane heen. Altijd zo’n onwijs leuke controle, waarbij je schoenen uit moeten, laptop uit de koffer en alles in aparte bakjes a.u.b. Eigelijk gewoon de meest strenge en langdurige douanecontrole van alle landen waar ik tot nu toe ben geweest.

Denk je alles gehad te hebben, moet je vervolgens je boardingspas ophalen bij een gate die net achter de douane ligt, maar dan aan de andere kant van het vliegveld. Boardingspas opgehaald, weer door de douane en ja, dan gaat het wachten wel weer sneller. Van de vier uur waren er nu nog maar een ruime twee over.

Een tijdje later liep ik naar de gate, en wat was het hier druk! Nooit gedacht dat er zóveel mensen mee zouden moeten naar Nederland, maar echt!

Eenmaal zittend in het vliegtuig probeerde ik te gaan slapen, het was inmiddels ook al half 1 (Keniaanse tijd). Dit was weer zo’n heerlijk mislukte poging, ik heb de hele reis weer eens nauwelijks geslapen. Ook ging de temperatuur in het vliegtuig van aangenaam warm naar bah we komen weer bijna in Nederland aan koud. Lekker brak stond ik uiteindelijk 10 over half 7 (Nederlandse tijd, dus half 9 in Keniaanse tijd) op de bodem van ons koude kikkerlandje. Ondanks de temperatuur vond ik het ook wel weer prettig om nu eindelijk thuis te zijn.

Ik ben mijn koffers op gaan halen en kon daarna eindelijk weer naar huis. Twee van mijn lieve vriendinnetjes en mijn ouders stonden me op Schiphol op te wachten. Ik was superblij om ze weer te zien! Vervolgens zijn we lekker naar huis gegaan waar ik de rest van mijn familie en vrienden weer zag. De vermoeidheid bleef gelukkig nog even uit tot de avond viel en ik toch maar besloot om naar bed te gaan.

Inmiddels ben ik alweer ruim twee weken thuis en is het gewone leventje weer begonnen. Ik ben alweer begonnen met werken bij de Blokker en heb lekker kerst en oud& nieuw gevierd met mijn lieve familie en vriend.

Veel meer heb ik niet meer te melden nu ik weer terug ben in Nederland. Bedankt voor het lezen van mijn blog & hopelijk hebben jullie er van genoten.

Groetjes!